കല്ലേന്‍ പൊക്കുടന്കണ്ടല് വനങ്ങളില്‍ കായല്‍ ചതുപ്പില്ഓര്മ്മതന് വിത്ത് പെറുക്കി നില്‍ക്കെ ഓതുന്നു മാമലയോട് കല്ലേന്‍ ഞാനാണ് പൊക്കുടന്‍ പൊക്കമുള്ളോന്‍ ഉള്ളു വല്ലാതങ്ങ് പൊള്ളി യുള്ളോന്‍ . കാനനത്തോടും മുകിലിനോടും; ഞാനാണ്- പൊക്കുടന്‍ - ഓതിടുന്നു വിത്തുകള്‍ വിസ്തൃതമാം പരപ്പില്‍ ഓളം ഇടുന്നൊരു ജീവനല്ലോ ഞാനിന്നു നില്‍ക്കുന്നൊരീ വരന്പില്‍ കാളിമപൂളുന്ന താളമല്ലോ? കാറ്റലവന്നു തഴുകിടുമ്പോള്‍ ജനിതാളം ആളുന്ന സ്മൃതികളല്ലോ? വിത്തുകള്‍ ചെംചോരി നാക്കള്ളല്ലോ എന്‍റെ ചുറ്റിലും ജീവന നൃത്തമല്ലോ ? ഞാനാണ് പൊക്കുടന്‍കട്ടുകന്ടല്‍- വേരുകള്‍ ആഴ്ത്തുന്നോരോര്‍മയുള്ളോന്‍ മിത്തലും പൂള പുളവനും മഞ്ഞ കപ്പുരിയും ജീവന ലീല പഠിച്ചു വന്നോര്‍- പാഠം പഠിപ്പിച്ചു വിട്ടുവെന്നെ. എന്‍റെ തായ് നെഞ്ചില്‍ പഴമ്പുരാണം എന്‍റെ തായ് നെഞ്ചിലെ നൊന്പരങ്ങള്‍ എന്‍റെ തായ് നെഞ്ചിലെ സ്വപ്നങ്ങളും പാട്ടും കഥകളും താപങ്ങളും ഞാന്‍ മറക്കില്ല; ഞാനാണ്- പൊക്കുടന്‍- പൊക്കം ഉള്ളോന്‍ എന്‍റെ അച്ചന്‍ അപ്പുപ്പന്‍മാറെ വരവുണ്ടെനിക്കെ എന്‍റെ ചേട്ടന്‍റെ വരവുണ്ടെനിക്കെ ഞാനാണ് പൊക്കുടന്‍ പൊക്കമുല്ലോന്‍ തായ് വേരറുക്കാതെ കാത്തു പോന്നോന്‍ |
Wednesday, May 30, 2012
kavitha
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment